Elk mens heeft van nature een innerlijke kracht die er naar streeft het lichaam zo gezond mogelijk te houden, zich te verdedigen en aan te passen.
Eén van de belangrijkste principes van dit zelfherstellend vermogen is de kracht van het lichaam om de doorstroming en de bezenuwing in de weefsels op gang te houden.

Dit vraagt om iets meer uitleg.
Ons lichaam is opgebouwd uit cellen. Een groep cellen met dezelfde soort functie is een weefsel, waaruit de verschillende structuren van ons lichaam opgebouwd zijn: beenderen, spieren, gewrichtsbanden, organen, hersenen.
Elk weefsel heeft een bepaalde taak. Om deze uit te voeren hebben de cellen voeding, zuurstof en een correcte zenuwprikkel nodig. Dit gebeurt via een transportsysteem: de doorbloeding en bezenuwing langs de cellen. De afvalstoffen, die de cel uitscheidt, worden ook langs de doorbloeding afgevoerd. Zo wordt het weefsel ververst en stroomt er voldoende voeding langs de cellen. Het lichaam blijft gezond zolang de doorbloeding ongehinderd blijft en de weefsels soepel, elastisch en beweeglijk zijn. Wanneer weefsels hun beweeglijkheid verliezen vermindert de aan- en afvoer van de doorbloeding en daardoor raakt het weefsel verzadigd met afvalstoffen: het weefsel verzuurt en kan zijn taak niet meer goed uitoefenen, waardoor iemand uiteindelijk een klachtenpatroon opbouwt.
Als de doorbloeding en bezenuwing in de weefsels zich niet op eigen kracht herstelt, bevordert de osteopaat dit door de beweeglijkheid van de weefsels te verbeteren en daardoor neemt het zelfgenezend vermogen van het lichaam weer toe.